چگونه تکنولوژی هوش عاطفی کودکان را کاهش می دهد؟
آیا ما نسلی را پرورش داده ایم که بیشتر با وسایل تکنولوژیکی در ارتباطند تا با انسان ها؟
از نظر من تکنولوژی هر مکانیزم خارجی است که کودکان را از افکار و احساساتشان دور نگه می دارد و مانع از ارتباط برقرارکردن آن ها با دیگران و باعث کاهش هوش عاطفی کودکان می شود. منظور از مکانیزم خارجی هر وسیله ای است که حواس کودکان را از توجه کردن به دنیای اطراف باز می دارد همانند : هدفون، گوشی های هوشمند، لپ تاپ و…
خارج از دسترس و خارج از هماهنگی
اخیرا در رستوران خانواده ای را دیدم که در سکوت مطلق، مشغول خوردن شام بودند و هریک تلفن همراهی در دستش بود. در واقع تقریبا تمام کودکان حاضردررستوران مشغول بازی با تلفن همراه بودند.
ارتباطات ساده ی انسانی، تفکر، مهربانی و ادب، دیگر در میان جوانان دیده نمی شود. بدتر از آن اینکه والدین هم با در دسترس قرار دادن تکنولوژی برای آن ها این رفتاررا در آنان تقویت می کنند.
اتصال به تکنولوژی و جدایی از جهان
توانایی جدا شدن از محیطی استرس زامی تواند به شما کمک کند تا به آرامش برسید. برای مثال گوش دادن به موسیقی می تواند استرس را از شما دور کند. همچنین اپلیکیشن هایی وجود دارد که مدیتیشن را به شما آموزش می دهد و از این طریق اضطرابتان را از بین می برد.
مشکل از زمانی آغاز می شود که استفاده از تکنولوژی، نسبت به ارتباط در اجتماع در اولویت قرارمی گیرد. هرچه استفاده از تکنولوژی افزایش بیابد، کودکان در حبابی که برای خود ساخته اند می مانند و از افکار و احساسات خود و دیگران جدا می شوند. با کاهش مهارت های گفت و گو و ارتباطات مثبت ،تکنولوژی حس انسانیت را از کودکان می گیرد و این باعث می شود تا نسبت به دیگران حساسیت و همدلی کمتری نشان دهند.
افزایش تکنولوژی و کاهش هوش عاطفی
دنیل گلمن در کتابش به نام هوش عاطفی، این هوش را اینگونه تعریف کرده است: توانایی تشخیص احساسات خود و دیگران. او عقیده دارد که افرادی با هوش عاطفی بالاتر روابط سالم تری دارند، بهتر با طبیعت سازگار می شوند و در انجام کارهایشان مستعدتر عمل می کنند.
دکتر گلمن پنج کلید را توضیح داده که هوش عاطفی را پرورش می دهد.
خودشناسی، خویشتنداری، مهارت های اجتماعی، همدلی و انگیزه.
به مهدکودک بروید، مشاهده می کنید که این پنج صفت از بین کودکان حذف شده است، به ویژه در هنگام بازی آن ها. برای پدیدار شدن این صفات مادرها و معلمان باید کودکان را با روش های تفکر آشنا کنند.
تخریب خودشناسی
وقت بیشتر برای تکنولوژی به معنای توجه کمتر به احساسات و افکار است. اگر کودکان با همین مسئله بزرگ شوند نسبت به خود غریبه می شوند، نسبت به احساسات خود شناختی نخواهند داشت و توانایی خودشناسی شان را از دست می دهند.
تضعیف خویشتنداری
تحقیقات نشان داده است که تکنولوژی تحمل ناامیدی را برای انسان ها کاهش می دهد و باعث می شود تا کارها را بدون فکر قبلی انجام دهند. بدون داشتن این توانایی ، کودکان از لحاظ عاطفی رشد نمی یابند و در کودکی رفتارهایی همچون خشم و کج خلقی به مراتب در آن ها دیده می شود.
کاهش مهارت های اجتماعی
زمانی که کودکان به صورت آنلاین بازی می کنند چهره ی شخص مقابل را نمی بینند. اینگونه روابط به ندرت به روابط دوستی منجر می شود. در این موارد تکنولوژی عموما باعث انزوا و تنهایی می شود. هر چه تکنولوژی بیشتر حکمرانی کند، رفتارهای اجتماعی کمتر پرورش می یابند. این موضوع باعث می شود تا کودکان از مهارت ها ی کم و تقلیدی برای ارتباط برقرار کردن استفاده کنند.
از بین رفتن حس همدلی
زمانی که کودکان تکنولوژی را به وقت گذراندن با خانواده ترجیح می دهند، جذب آن دنیا شده واز خود و دیگران جدا می شوند. حس همدلی و همدردی در آن ها از بین می رود.
جلوگیری از ایجاد انگیزه
انگیزه در برابر اهداف شخصی در زندگی، که باعث تحمل ناامیدی و خوشبینی می شود، به سرعت کاهش می یابد. همانند همه ی اعتیادها، اگر کودکان به تکنولوژی اعتیاد پیدا کنند، به خود و آینده شان بی توجه می شوند. دقت کنید زمانی که کودکان معتاد به تکنولوژی، ناگهان مجبور می شوند تا با دنیای بیرون ارتباط بر قرار کنند، چه عکس العملی از خود نشان می دهند. آن ها خیلی سریع عصبانی می شوند. این به این دلیل است که آن ها برخلاف تکنولوژی نمی توانند دنیای بیرون از آن و انسان هایش را کنترل کنند. این کودکان زمانی که با شرایط سخت زندگی مواجه شوند، دچار اضطراب و افسردگی می شوند.
نکته ای برای والدین
توجه کنید که تکنولوژی باید زندگی کودکان شما را بهبود ببخشد نه اینکه آن را کنترل کند. سعی کنید برای تمام اعضای خانواده در رابطه با استفاده از تکنولوژی قوانینی وضع کنید. به یاد داشته باشید که تکنولوژی باید یک وسیله برای کودکان باشد، نه یک روش برای زندگی.
